چگونه راهزنان خواب وغفلت ،چشمانمان را بربایند،درحالی که نسیم سحر،عطر مناجات با تورا در هوای دلمان می پراکند؟

سحرگاهان رمضان آغاز تحیت وسلام ،آغاز شفافیت وآیندگی.

می دانم که جام کوچک دل ما تاب باده ی عشق تورا ندارد چرا که دورمانده از چشمه سار رحمت هستم وغرق در لذات ناچیز زمینی.

آری این حال من است که در این روزها وشبها به تو رسیده ام .تورا میخوانم با تمام گناهان وکوتاهییم.

چگونه تورا وقدر بی نهاییت را بسرایم “وما اداراک ما لیله القدر"،ای پرقدر ترین شب خدا ،ای از هزار شب برتر،ای شب میلاد

قرآن ،شب مبارک تنزیل حق،ای شب نزول فرشتگان برروح عاشقان،ای شب سلام وصلوات تا طلوع فجر.

امشب در دل خلوت تو،ای شب عاشقانه ها،شب عروج دلها وقنوت ها،ای وادی ایمن چقدر به خدا نزدیکم ،چقدر از حس پرواز وتوبه سرشار وچقدر از خواب غفلت گریزان.

امشب دعا پلی است از من تا بی کرانگی لطف وبخشندگی خدا واشک ،ستاره ای است که لحظه های شب زنده داران را ستاره باران میکند.

امشب در سکوت روشن تو،ای شب معصوم ،ای پرقدرترین لحظه های اجابت ،در زلالی آیه ها،دعاها ومناجات ها به دنبال خود گمشده ام.

امشب در احیای شب قدر به دنبال احیای انسانیت درونم هستم.امشب چه سر شاری از اجابت وچه پرقدری وبه راستی که “اگر همه شب هارا قدر بودی/  شب قدر ،بی قدر بودی”

امشب ،ای شب سرآغازدوباره تقدیر،تو مرا در سجاده ای از جنس نیاز،توبه ،عشق واشک به خدا می رسانی. دستان نیازم را دراز میکنم وخدا دستانم را می گیرد.

یاستار این تن رنجور ومهجور ازتو،که آلوده ی گناه وهوای نفس است،اگرچه سزاوار آتش است ،ولی تحمل وتوان ندارد.در این شب رحمت،مرا از آتش خشمت درامان دار؛"الغوث الغوث خلصنا من النار یارب”

درویشی سر به دیوار کعبه گذاشته بود وباخدا مناجات می کرد.اوبا ناله وگریه می گفت:"خدایا توبخشنده ومهربانی ومی دانی از انسان گرفتار در ظلم ونادانی کار

وطاعتی بر نمی آید،من از کوتاهی در طاعت وخدمت گزاری ،به عذر امده م وبه بندگی خود پشت گرمی ندارم.گناهکاران از نافرمانی توبه می کنند،خداشناسان از نقص

عبادت وطاعت خود در خواست آمرزش می کنند،عبادت کنندگان پاداش عبادتشان را می خواهند،بازرگانان ،قیمت سرمایه شان را درخواست می کنند،اما من به جای

طاعت به درگاهت ،امید آوردهام وبه گدایی آمده ام نه تجارت.پس بامن چنان کن که توسزاوار آنی”

بر درکعبه سایلی دیدم

که همی می گفت ومی گریستی خش

من نگویم که طاعتم بپذیر

قلم عفو بر گناهم کش.

برگرفته از ماهنامه خانه خوبان

رمضان معطر شده است از عطر خوش بوی یاسمن اهل بیت(ع)، از حُسن «حسن» که گام بر گستره زمین نهاده و جهانی را منور ساخته است.

فرشتگان به پای کوبی پرداخته اند و اسحار این شب ها، پیام آور نور و روشنی اند.

در نیمه رمضان، نور حق جلوه کرده است و دومین امام نور، پای بر زمین نهاده و آن را متبرک کرده است.

او امام مجتبی(ع)، سید نجیبان است و به یمن این میلاد، شیعیان علی(ع) از شادی در قالب تن نمی گنجند و شادی نوشان کوثر محبت اویند.

میلاد حسن(ع)، مهر ناامیدی بر پیشانی شب زده و راه روشن «صراط المستقیم» را به همگان نشان داده است. آری! «در صراط المستقیم، ای دل کسی گمراه نیست.» اینک میلاد خجسته و شکوهمند امام برگزیده، زینت عرش الهی، فرزند جمیل پیامبر است.

 بار الها، بر من منت نهادي و از ظلمت به نورم راهنمايي كردي .
 بارالها، كور بودم بينايي ام بخشيدي.
 بار الها،تشنه بودم سيرابم ساختي .
 بار الها، خوار و كوچك بودم عزتم و بزرگي ام دادي .
 بارالها، تنها بودم انيسم شدي .
 بار الها، گمراه بودم هدايتم كردي .
 بار الها، بر من منت نهادي و خدايم شدي تا بنده ات باشم و بندگي ات كنم اما شرمنده ام همانند مهماني كه از ميزبانش سپاسگزار نباشد. همچون فرزندي كه مادر را سپاس نگويد. مثل تشنه اي كه از سيراب كننده اش تشكر نكند . مثل كويري كه ممنون ابرهاي باران آور نباشد .
 بار الها، شر منده ام كه مرا ايمان بخشيدي و در كهف اطمينان بخش وحي و من اينهمه لطف را فراموش كردم .
 بار الها، بر من منت گذاشتي و ريزه خوار خوان سراسر هدايت و مهر رسولت كردي و من خويش را گم كردم. در قلبم جوانه ارادت اوليايت را روياندي و من از آنان پيروي نكردم.
بار الها، اي آنكه بر من و همه اهل ايمان و رستگاري منت خويش را به كمال رساندي در اين شبها و روزهايي كه نسيم مهرباني ات همه جا را معطر كرده است بر منت بگذار و تا لحظه مرگ سايه هدايت را از سرم كم نكن . وباز بر من منت بگذار و در عالم جاودانگي از عقوبت آتش رهايم ساز .
اي آنكه بر همه منت مي نهي و هيچكس بر تو منت نمي نهد باز هم با منتي مرا شرمنده كن با منت آغوشي كه برايم مي گشايي.
بهشت من يك لحظه رها شدن در آن آغوش بي مانند است . من تشنه آغوش توام .

طلبه ها می کوشند در همه حال با وضو باشند حتی در سخت ترین شرایط.

به مباحث اخلاقی علاقه مند ند وداشتن استاد اخلاق یکی از دغدغه های آنان است.

به ظواهر خود زیاد اهمیت میدهند ؛لباس اتوکشیده،موهای شانه کرده ،کفش واکس زده و……

پشت سر استادان غیبت نمی کنند ،چون معتقدند این مسئله به توفیقات علمی شان آسیب جدی میزند.

طلبه ها به خرید کتاب ونگهداری ان بسیار علاقه مند هستند.

طلبه ها به نماز شب حساس اند ومهمتر اینکه تلاش می کنند این کارپنهانی انجام بگیرد.

طلبه ها به سلام کردن به دیگران پیشی می گیرند.

درخواندن کتاب های زندگی عالمان وعارفان فعال هستنئ.

به صرفه جویی حساس اند،به ویژه در هنگام وضوگرفتن ومصرف نان.

برگرفته از مجله حاشیه ص25