ای هفتمین دلیل خداوند در زمین!
ای آن که از دریای چشمانت، آرامشی شگرف می‏تراوید و لبخند مقدست، صبح را در ذره‏های خاک منتشر می‏کرد! ما هنوز در مسیر نگاهت، آسمان را تجربه می‏کنیم و خاکسترنشین فراقت، آخرین روزهای رجب را مویه می‏کنیم.
سلام بر تو و سلام بر کاظمین، که چنین گوهری را در آغوش دارد

زندان، هنوز زمزمه‏های «سبوحُ قدوس» تو را در گوش دارد و خود شاهد است در قنوت خود چگونه از دیوارها و سقف سیاه زندان می‏گذشتی و آسمان را فتح می‏کردی.
زندان شاهد است، چگونه سجده تو را همچون پرنده ‏ای به باغ‏ های سرسبز طراوت می‏برد و بهشت، در تک تک آیه‏ های روشن نگاهت جاری بود!