در روایت داریم که پیامبر خدا(ص)فرمودند:در روزگار وگاه وبیگاه در زندگی تان نفحات ونسیم های معنوی برجانتان می ووزد ؛آگاه باشید که خودرا در معرض نفحات  ماه رجب قرار دهیم تا آن بصیرت وهمت وشور بندگی را پیداکنیم.

به گفت مولوی: گفت پیامبر که نفحت های حق                    اندر این ایام  مآرد سبق

                     گوشو هوش دارید این اوقات را                  در ربایید این چنین نفحات را

                    نفخه ای آمد شما را دیدورفت                      هرکه را می خواست جان بخشیدورفت(برگرفته از کتاب رجب ماه یگانه شدن باخدا،اصغر طاهرزاده،ص 56)

ای دوست آیا توانستیم خودرا در معرض این نسیم الهی قراردهیم؟ یا که باز شیطان نفس مانع دریافت چنین الطافی شد؟

ای دوست گرامی به قول استاد محترم آقای حسن زاده آملی رجب بگذشت وما از خود نگذشتیم .

 الهی ، ثمره درس و بحث و فکر و ذکرم این شد که جهان را جهانبانی است و جان را جانانی .

الهی ، در شگفتم از آن که در غربت از یاد وطن شکفته می شود و در دنیا از یاد آخرت گرفته .

الهی ، در شگفتم از آن که کوه را می شکافد تا به معدن جواهر دست یابد و خویش را نمی کاود تا به مخزن حقایق برسد.

الهی ، نمی گویم که از دوستانم، ولی شکر که از دشمنان نیستم.

الهی ، خدا خدا گفتن مجازی ما که این همه برکت دارد، اگر به حقیقت گوییم چون خواهد بود.

الهی ، عمری اهل شهری را به سوی خواندم که اگر خودم عامل یک صد هزارم آنچه گفتنی بودمی ، از ملک بر تر شدمی .

الهی ، مجاز ما را تبدیل به حقیقت بفرما

الهی ، آفتاب گردان و آفتاب پرست عاشق آفتاب باشند، و حسن عاشق آفتاب آفرین نباشد؟

vبه اهل مکه خبر دهید که از ارتفاع کوه، آبشاری جریان یافته است که نقطه تلاقیِ خدا با زمین خواهد شد. مردی از عرب برمی‏خیزد تا ردای سبز رسالت را از دوش خود، بر شهر یخ‏زده بت‏ها بکشد تا در پناه آیه‏ ها و سوره‏ های نگاهش، روح منتظر بشر را به اشارتی، آسمانی کند.

به اهل مکه خبر دهید، مردی از بالا می ‏آید تا قطره قطره، دریا را به جان قلب ‏های سنگی بچشاند و خبر دهد از روزی که خواب از سر دیوارها خواهد پرید و پرندگان ایمان، در تمام زمین، نامه ‏رسانِ رسالت او خواهند شد.
ای اهل زمین! بگشایید انحنای بازوانِ خود را تا صراط مستقیم او را در آغوش گیرید!
محمد دگرگون کننده ارزش ‏هاست.
امروز، شهادت می‏دهم که نیست خدایی جز او و محمد صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله رسول و فرستاده خداست. شهادت می‏دهم که سراپرده بهشت را به حرمت دستان امین محمد، بنا کرده ‏اند.

واما مردمی عامی که باقلب رئوف وروح آرامی نیاز آرزوشان را درالفاظ ،نشان گیرندوبس،بی آنکه در اعماق فرمانم نشانی ازخداگیرندو پادرراه بگذارند؛

من از ایشان گله دارم،هزاران گله دارم .ولیکن……

یکی خواند مرا گنگ وغلط باچهچهه،گویی که آهنگ غنا هستم؛

یکی آویزدم برگردنش گویی که شعر مردگان هستم؛

یکی بنددمرا بربازویش گویی که “خیرحافظا"هستم؛

یکی هم بهر حفظ جان ومالش غافل از یاد خدایشمی نهد یکی قطعه ام رابرخودش ،برخانه اش ،برجان ومال وبچه اش تاازبلاها درامان باشد؛

به هنگام مرض آنجا که دکتر ازدرمان ،ددواها بی اثر گردد،مراشویند ونوشند،که شایدآب الفاظم ،علاج دردشان باشد؛

درآن دم که عزیزی ازوطن عزم سفردارد ،مادری یاخواهری  یاهمسری؛دربدرقه براو نظردارد ،پلی ازمن به بالای سرش بنددکه دائم درامان باشد؛

به دیوارمناره،برفراز گنبدوباره،به گرد هرضریح وتکیه ومدفن وقندیل شبستانها،به خط ترئین سردرگم،معما واروناخوانا ،مرا باصنعت تذهیب کاری ،عرضه می دارند؛

برای نذر دنیا وثواب آخرت از"باء تا سین"خواندنم را باشتابی ختم می گیرند،وتنها ذکرالفاظم تهی ازمعنی ،چون وردی مقدس  بی تفهم ،بی تعقل ،بی تامل ،ویا آغاز هرکاری ،به دامانم زند دست وگشاید بین اوراقم که یابد راه خودرا ،خوب یا بد یا میانه؛

برای یمن هرمسکن مرا با آب وایینه ،به آنجا می برند اول که شاید تا مبارک گرددآن خانه؛

کنار سفره هفت  سین سفره شان،اندر صف سنجد ،سماق وسیر؛

به همراه صداق زن،به پیش چشم داماد وعروس نقره ای دامن؛

به بالین مریضان،توی جیب مردمان ،برسینه  ی نوباوگان ،برروی قبرمردگان؛

من حاضرم،من حاضرم؛

اماچرا ،اربهرچه این کارها با این کتاب؟

گرچه بود برخی ثواب،برخی صواب؛

اما تحرک مقصد است یا آنکه در منظور ما تنها تبرک مقصد است؟……