عرفه، روز پشت پا زدن به همه چیزهایی است که تو را از حسین(ع) و قافله اش دور می کند.

در روز عرفه، به کمک پرورش نفس با کمالات الهی، خدا، دنیا و آخرت و پیامبران را درک و از همین مکان خودسازی را شروع می کنیم.

عرفه، روز توبه و بازگشت به یگانه پروردگار و دور شدن از صفات نکوهیده است.

عرفه، راه فراگیری تعلیم و تربیت و درخواست بهترین های معنوی را با دعا و نیایش بر ما ارزانی داشته است، بیا عرفه را با جان و دل بیاموزیم!

امروز، روز تبدیل خودپرستی نفس به خداپرستی و تبدیل خودبرتربینی نفس به فروتنی است.

در عرفه، خودخواهی نفس به ایثار و دیگرخواهی مبدل می شود؛ زیرا توبه ات پذیرفته شده است.

بیا مناجات با قاضیَ الحاجات را در عرفه فراگیریم و اجابت دعا را لمس کنیم.

عرفه، نقطه ای است از زمان که مفاهیم و ادبیات قرآن در ادبیات ادعیه عرفانی اش، پیدا و نمایان است.

خدایا، اگر چه دیر آمده ایم، ولی آمده ایم

به زلال اشکهای بندگان صالحت در صحرای عرفات قسم،

ما دورافتادگان از حریم عشق و عرفان را بپذیروز

عرفه؛ روز عرفان، روز شناخت و روز عید عارفان گرامی باد.