جوگیر شدن همیشه بد نیست.گاهی رفتار خوب دیگران روحیه تازه ای در ما ایجاد می کند.ممکن است رنگ وبوی نمازی که به تنهایی در خانه می خوانیم را نپسندیم ولی زمانی که در خانه خدا این فریضه را به جماعت بخوانیم حال بهتری به ما دست بدهد.

بهار از همان نمونه های مثبت جوگیر شدن است. زمانی که به دور وبر خودمان نگاه می کنیم ؛بوی تازگی وتغییر ،روحیه هارا بهتر می کند.همه چیز تمیزوتازه است .وقتی که به طبیعت سر سبز وزنده ای که تا چندروزیش مرده بود نگاه می کنیم،جو گیر می شویم که این طبیعت بدون آگاهی این چنین متحول شده است پس تو ای انسان بخواه که بهترین تحول درونی برایت رخ دهد.

بار الها بهار ارمغانی از توست.سبزی وطراوت بهار،بوی لطف ورحمت تورا می دهد.هر جوانه ای بر درخت ،سپاس وستایش تورا زمزمه می کند. شکوفه ها آینه جمال تواند.

بار الها سپاسم را بپذیر.ستایشم را درنگر ودلم را بهاری گردان.

الهی به ساعات آخر سال 94 نزدیک می شویم ودر درونم حال وهوایی مشوش ومضطرب احساس می کنم؛

نمی دانم شادباشم یا غمگین!

شادمانی از اینکه یک سال از عمرم با همه ی خوشیها وناخوشیهایش روبه پایان است وخالق هستی مثل همیشه سخاوتمندانه مرا غرق لطف ورحمت خود قرارداد.

امانه شاید باید حسرت بخورم ؛

به روزهایی که می شد به او نزدیک شدولی از دست دادم؛نیمه شبهایی که به اوقول می دادم که می خواهم امشب سر سجاده با تو حرف بزنم ولی بازهم هوای نفس فریبم می دادوبه قول عارف دل سوخته عمری گفتم"اعوذبالله من الشیطان الرجیم، اعوذبک من همزات الشیاطین “ولی در این لحظات قشنگ ونزدیک شدن به لحظات عرفانی می خواهم بگویم “رب اعوذ بک منی”

وباز حسرت بخورم که؛

یک عمر امروز را به فردا بردم اما در این لحظات آخرسال می خواهم بگویم که توفیقم ده که حال فردا را به امروز آورم."برگرفته از الهی نامه حسن زاده آملی“

حسرت اینکه باز توبه شکستم اما می خواهم بگویم از توبه هایم توبه کردم.

واما خوشحالم از اینکه

خداست که دارد خدایی می کند وهمین برای این بنده کافی است.

آسمون داره خانه تکانی میکنه چقدر قشنگ شده رنگ زندگی تو این روزهای انتظاربهار.

دقت کنی گاهی صدای لرزیدن دل آسمون رو می شنوی؛آنقدر که بی تاب شده وبی قرار که باد را به هر طرف می فرسته تا شاید خبری بیاره از بهار.

اما

هرچه صدای پای بهار نزدیک تر میشه بیشتر هول میکنه مثل دل من.این روزها دل من هم بی قرارتر شده؛امید به شنیدن صدای پات رو هزار باره مشق کردم توی تمام وجودم وحالا بی تابم ودوباره چاره دلم شده رد کردن دانه های تسبیح به ذکر ودعا برای سلامتیت.

راستش چند روز پیش یکی از استادای عزیزمون سوال کردبرای چی  همه مشغول خانه تکانی خانه هاتون شده اید ؟

یکی جواب داد:رسم ما ایرانیاس؛

یکی دیگه گفت :به خاطر تمیزی ونظافت؛

وخلاصه هرکسی چیزی گفت ولی

استاد تلنگری زد ؛پس نظر امام زمان؛نگاه ایشان چی؟

زندگی مهدوی یعنی همه ی کارهامون به خاطر رضایت خدا وامام زمانمون باشه.

اونجا بود که یکدفعه یه آه سردی از تمام وجودم کشیدم وگفتم واقعا چرا ما همه کارهامون شده به خاطر مردم نه به خاطرخدا وامام زمانمان؟

آیا جز این بود که مردم گمان می کردند بدون ارتباط با آسمان معنویت می توان در زمین زندگی کرد؟

غم اصلی فاطمه نیز همین بودکه چرا مردم متوجه چنین خطری نیستند که اگر دین گرفتار انواع تعلق های زمینی شد دین داران در ظلمات زمین به تجارت پیشه گانی تبدیل می شود که به دنبال قدرت اند وبه عقب برمی گردند.

وگرفتار ایست مغزی گشته،در نهایت مدعی می شوند که نمی توان جامعه را با دین مدیریت کرد.

اگر امروز هم جامعه ی ما چشم فاطمه بین نداشته باشد واز رازهای آسمان بیگانه گرددبه راحتی تسلیم وعده ها وشخصیت هایی می شود که می خواهند با عقل زمینی ومنقطه از آسمان؛جامعه را مدیریت کنند

سقوط واقعی وقتی واقع شد که شیعیان نگاه به شخصیت راز گونه ی حورائ انسیه ی عالم را از دست دادند واو را درحد یک بانوی مصیبت زده فرو کاستند وحماسه سازی وتاریخ سازی اورا ندیدند وسرگرم جدال هایی شدند که عملا یک انحراف بود درنظر به شخصیت راز گونه ی زهرای مرضیه .

برگرفته از کتاب مقام لیله القدری حضرت فاطمه (س)آقای طاهرزاده

فاطمیه قصه گوی رنجهاست بهترین تفسیر سوز مرتضی است
فاطمیه شعر داغ لاله است قصه زهرای هجده ساله است