روزهای پایانی عمر پر برکت حضرت عبدالعظیم (س) با بیماری همراه بود. آن قامت بلند ایمان و تلاش، به بستر افتاده بود و پیروان اهل بیت (ع) در آستانه ی محرومیت از وجود پر خیر و برکت این سیّد کریم قرار گرفته بودند. عبدالعظیم حسنی (ع) علاوه بر رنجی که از بیماری و غربت و دوری از خویشاوندان می برد، اندوه مصیبتهای پیاپی مردم و روزگار تلخ شیعیان در عصر حاکمیت عباسیان، برایش جانکاه بود. او با ذکر پیوسته خدا و عبادت به روح خود آرامش می بخشید و بار غربت و بیماری را بردوش می کشید.

بنابر قول مشهور، خورشید فروزان ری، حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در پانزدهم شوال 252هجری، غروب کرد(10) و در پی آن شعله ی دیرپای حق و ایمان در آن دیار، فرو خوابید. خبر درگذشت آن بزرگوار، دهان به دهان گشت و مردم شهر، جملگی سیاه پوش شدند و بر در خانه ی آن حضرت صدا به گریه و شیون بلند کردند و پس از آنکه پیکر مطهّر حضرت عبدالعظیم (ع) در میان خیل عظیم مردم تشییع شهر، در آن شهر به خاک سپرده شد.

قرن هاست که حرم با شکوه حضرت عبدالعظیم (ع)، با جلوه ای ملکوتی و معنوی که داشته، کهربای جانهای مشتاق و دلهای پاک بوده است و همواره قلوب اهل معرفت، کبوتر وار برگرد حرمش طواف کرده است.

فضیلت و ثواب زیارت

فرهنگ زیارت در مکتب شیعه، از شیوه های اساسی احیای نام و یاد بزرگان، عالمان و اولیای خدا است. حضوریافتن در کنار قبور انسانهای والا و برجسته، هم ارج نهادن به پاکی و صداقت و ایمان و جهاد آنان است و هم الگوگیری از زندگی و الهام جویی از نام ویاد ایشان است، لذا تشویق های بسیاری که در روایات اسلامی پیرامون زیارت مرقد ائمه ی معصومین و امامزادگان بزرگوار آمده است، یک دستور تربیتی و ارشادی است. زیارت حرم باصفای حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام نیز در همین راستا مورد تأکید و توجه بوده است که در روایتی از امام هادی (ع) آمده است که هر کس قبر حضرت عبدالعظیم (ع) را زیارت کند، خداوند بهشت را به او پاداش می دهد!

وهمچنین در نقل دیگری آمده است که مردی از اهل ری، خدمت امام هادی (ع) رسید. امام از او پرسید: کجا بودی؟ گفت: به زیارت سیّد الشهدا (ع) رفته بودم. حضرت فرمود: بدان که اگر قبر عبدالعظیم حسنی را زیارت کنی، گویا حسین بن علی علیه السّلام را زیارت کرده ای .

اینکه زیارت حضرت عبدالعظیم (ع) پاداش بهشت دارد و یا همچون زیارت کربلا ارزشمنداست، دلیل و نشانه ی مقام والا و عالی آن سیّد بزرگوار در نزد خدا و اهل بیت عصمت (ع)است؛ چراکه وی درآن دوران سخت و پرخطر، مطیع امامان بود و فروغ احادیت و کلمات نورانی ائمه ی اطهار(ع) را در شهرهای مختلف می گستراند؛ لذا فعالیت او در چنان شرایط خطیر از ارزش خاصی برخوردار بود.

هم مداح بود و هم شاعر اهل بیت .

می گفت:"شرمنده ام که با سر وارد محشر شوم واربابم بی سر وارد  شود؟”

بعد شهادت وصیت نامه اش رو آوردند:نوشته بود قبرم روتوی کتابخونه مسجد المهدی کندم.

سراغ قبر که رفتند دیدند که برای هیکلش کوچیکه.وقتی جنازه اش اومد قبر اندازه بود.اندازه تن بی سرش.

حاج شیر علی سلطانی مسئول تبلیغلت تیپ امام سجاد(ع)فارس .

حاج محمد اسماعیل دولابی(ره):

هرجا حدیثی،آیه ای ؛دعایی به دلت خورد،بایست؛

مبادا یک وقت بگذری وبروی ،صبر کن رزق معنوی خیلی مخفی تر از رزق مادی است؛یک نفر از دری ،دیواری می گوید ودرحقیقت خداست که با زبان دیگران با شما حرف می زند.

اسمم را گذاشته ام منتظر

اما زمانی که دفتر انتظارم را ورق می زنی صفحه های اینترنتی یا سایت ها وشبکه های اجتماعی را بیشتراز امامم می شناسم؛

حتی گاهی صبح زود ،صفحه اینترنتم وشبکه ی اجتماعیم را چک می کنم ،اما

اما،عهدم را نه ،ببین چه کرده اند بامن.

خیر سرم می گویم بیا که منتظرم!!!!!

فدای غریبیت ملای من

زیارتنامه ی باران را می گشایم ،عطر خوش فضا مشام دل را می نوازد.

در انعکاس آیینه ها می شکنم ومحو می شوم،"ءادخل یا الله….."چه عظمتی دارد این واژه های شفاف آسمانی.

زلالی آیینه کاری رواق ها در چشمم منعکس می شود وحضور ملتمسش رابر گونه هایم حس میکنم.

اندکی از شور عارفانه یاشک را تاب می آورم وبه “ءادخل یا رسول الله ….."می رسم.

حالا چتر عطوفتش سایه بان بی پناهی آم شده است. قلبم در آستانه ی مهربانی اش می تپدودر پیشگاه امن امامت به توبه می ایستم وذکر عارفانه ی “یاعلی"مدهوشم می کند.

سبوی شکسته ی دلم رابه دست می گیرم ودر کنار پنجره فولادش می نشینم.

همان جایی که دل های عارف وهدیه مردم پاک وعاشق است ومن هم شعر غربتم را در شب بارانی چشمم زمزمه میکنم:

گفتی شبی شکسته بیایم به دیدنت

مولای من شکسته تر از این نمی شود.