رحمت و رأفت پیامبر اعظم تجلی رحمت و رأفت بیکران الهی است هر آنچه که از رحمت نبوی در دنیا و آخرت نصیب افراد می شود پرتوی از رحمت الهی است همه احکام حتی جهاد و حدود و قصاص و سایر کیفر و قوانین جزائی اسلا م نیز برای جامعه بشری رحمت است و اگر رحمانیت خداوند اشاره به لطف عام خداوند دارد که هم دوست و دشمن ، مومن و کافر را شامل می شود، پیامبر اعظم هم که در قرآن بعنوان رحمت برای عالمین معرفی شده هم برای مومن وهم غیر مومن رحمت است. از آیات مختلف قرآن به خوبی استفاده می شود که نبوت ، رحمت و لطف خدا بر جهان بشریت است و براستی چنین است. اگر انبیا نبودند انسانها راه آخرت و دنیا را گم می کردند، لذا پیامبر اعظم هم مایه رحمت برای انسان هست . < وَ ما ارسلناکَ الا رحمه للعالمین > و هم موجب رأفت . لذا در اوصاف پیامبر اعظم فرمود : < و بالمؤمنین رئوف رحیم >رسولی آمده که به مؤمنان رئوف و مهربان است.

پیامبر رحمت؛ مانع عذاب الهی

هیچگاه خداوند آنها را عذاب نمی کند مادامی که تو در میان آنها هستی . وجود با برکت آن حضرت مانع از عذاب الهی بر گنهکاران و کفار است . در منابع شیعه و اهل تسنن از امیر المومنین (ع) روایت شده که آن حضرت فرمود : < کان فی الا رض امانان من عذاب اهله وَ قَد رَفَعَ اَحَدهما فَدونکم الا خره فتمسکوا به وَ قراء هذه الا یه .  در روی زمین دو وسیله امان از عذاب الهی است؛ یکی وجود با برکت رسول خدا که از دنیا رحلت کردند و دیگری استغفار است که به آن تمسک بجویید .

سپس این آیه شریفه را تلا وت فرمودند : < وَما کان الله لیعذبهم وَ أَنتَ فیهم > اینکه وجود نازنین آن حضرت مانع از عذاب الهی است از مشخصات پیامبر اعظم است چونکه با وجود دیگر انبیا ، امت آنها مورد عذاب الهی واقع شده اند .

از دیگر ویژگی پیامبر رحمت این است که هیچگاه کسی را نفرین نکرد و در هیچ حال از درگاه خداوند عذاب کسی پیامبر رحمت حتی در لحظه مرگ دلواپس عذاب امت گناهکار خود در قیامت بود هنگامی که ملک الموت برای قبض روح آمد پیامبر فرمود صبر کن برادرم جبرئیل بیاید بعد از مدتی که جبرئیل آمد فرمود چرا دیر آمدی؟ جبرئیل عرض کرد یا رسول الله مشغول تزئین بهشت بودیم فرمود : اینها دلم را خوش نمی کند بگو با امت من چه خواهد شد جبرئیل رفت و برگشت و عرضه داشت خداوند سلا م می رساند و می فرماید آنقدر از امت خود در روز قیامت شفاعت کن تا خودت راضی شوی .

علی(ع) نقل کردکه رسول خدا فرمود :در روز قیامت در موقف شفاعت می ایستم و آنقدر گنهکاران را شفاعت می کنم که خداوند می فرماید : ارضیت یا محمد آیا راضی شدی من عرض می کنم رضیت رضیت راضی شدم راضی شدم. در روز قیامت همه انبیا و مردم می گویند وَ انفسَاه اما پیامبر رحمت می فرماید امتی امتی.

موضوعی که در زمینه مهدویت در کلام امام رضا(ع) یافت می‏‌شود، موضوع انتظار فرج یا چشم به راهِ گشایش بودن است. آن حضرت در روایات متعددی به موضوع فضیلت انتظار و فرج اشاره کرده‏‌است؛ از جمله در روایتی خطاب به حسن بن جهم که از حضرتش درباره «فرج» می‏‌پرسد، می‏‌فرماید: آیا می‏‌دانی که انتظار فرج، جزئی از فرج است؟ گفتم: نمی‏‌دانم، مگر اینکه شما به من بیاموزید، فرمود: آری؛ انتظار فرج، جزئی از فرج است.

در روایت دیگری نیز می‌‏فرماید: چه نیکوست صبر و انتظار فرج! آیا سخن بنده صالح خدا شعیب را نشنیدی که فرمود: و انتظار برید که من هم با شما منتظرم و پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظرانم؟ بر شما باد به صبر و بردباری؛ چرا که گشایش، پس از ناامیدی فرا می‏‌رسد و به تحقیق، کسانی که پیش از شما بودند، از شما بردبارتر بودند.

آن حضرت در روایت بسیار زیبایی، فضیلت انتظار را این‏ گونه بیان می‏‌کند: آیا هیچ یک از شما خوش ندارد که در خانه خود بماند، نفقه خانواده‏اش را بپردازد و چشم به راه امر ما باشد؟ پس اگر در چنین حالی از دنیا برود، مانند کسی است که همراه رسول خدا(ص) در نبرد بدر به شهادت رسیده است و اگر هم مرگ به سراغ او نیاید، مانند کسی است که همراه قائم ما و در خیمه او باشد.

پس از آن که حضرت علی علیه السلام در محراب عبادت خون خویش را به پای درخت توحید نثار کرد امام مجتبی غمگین در سوگ اسوه‏ی صبر و بردباری، برفراز منبر رفت و بعد از حمد و سپاس خداوند در فرازی از سخنانش فرمود:

… لقد قبض فی هذه اللیلة رجل لم یسبقه الاولون بعمل و لا یدرکه الاخرون بعمل.

«شب گذشته مردی از این جهان در گذشت که هیچ یک از پیشینیان – در انجام وظیفه و اعمال شایسته بر او سبقت نگرفتند و از آیندگان نیز کسی را یارای پا به پایی او نیست…

و سپس فرمود: علی علیه السلام در شبی رخت از جهان بست که در آن شب عیسای مسیح به آسمان عروج کرد، یوشع بن نون جانشین موسای پیامبر نیز در آن شب درگذشت.

پدرم در حالتی دنیا را ترک کرد که هیچ سیم و زر و اندوخته‏ای نداشت. مگر تنها هفتصد درهم که از هدایای مردم به جا مانده بود که قصد داشت‏با آن خدمتکاری بگیرد.

در اینجا، امام گریست و مردم نیز همصدا با حضرت مجتبی علیه السلام گریستند.

سپس ادامه داد: من پسر بشیرم، من پسر نذیرم، من از خانواده‏ای هستم که خداوند دوستی آنان را در کتاب خویش (قرآن) واجب کرده است آن جا که می‏فرماید:

«قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی و من یقترف حسنة نزد له فیها حسنا..».  بگو من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم در خواست نمی‏کنم جز دوست داشتن نزدیکانم [ اهل بیتم] ; و هر کس کار نیکی انجام دهد، بر نیکی‏اش می‏افزاییم‏».

بر این اساس دوستی ما – خاندان – همان حسنه و خوبی است که خداوند بدان اشاره کرده است.

سپس بر جای خود نشست.

در این هنگام «عبدالله بن عباس‏» برخاست و به مردم گفت: این فرزند پیامبر شما و جانشین امام علی علیه السلام است، اکنون او رهبر و امام شماست. بیایید و با او بیعت نمایید!

مردم گروه گروه به سوی حضرت مجتبی علیه السلام روی آوردند و بیعت کردند. سپس امام علیه السلام خطبه‏ای بیان فرمود که در آن بر لزوم اطاعت از خدا و پیامبر و اولی الامر تاکید شده بود و مردم را از پیروی شیطان برحذر داشت و اهمیت ایمان و عمل خیر را یادآور گردید .

امام مجتبی علیه السلام در سال چهلم هجرت و در سن ۳۷ سالگی با مردم بیعت کرد و با آن‏ها شرط کرد که: با هر که من صلح کنم شما هم صلح کنید، با هر که من جنگ کنم شما هم جنگ کنید و آن‏ها قبول کردند

در ضمن امام علیه السلام نامه‏ای به معاویه نوشت و او را دعوت به بیعت کرد و متذکر شد که اگر در امر اداره‏ی جامعه اخلال کند و جاسوس بگمارد با قاطعیت‏برخورد خواهد کرد و در مورد دستگیری و اعدام دو جاسوس وی به او هشدار داد.

معاویه در پاسخ امام نوشت:

… من از تو سابقه بیشتری دارم، پس بهتر آن که تو پیرو من باشی. من نیز قول می‏دهم که خلافت مسلمانان، پس از من با تو باشد و هر چه بیت‏المال عراق است در اختیار تو خواهم گذارد…  و چنین بود که معاویه از پذیرش حق امتناع ورزید و نه تنها از بیعت ‏با امام حسن علیه السلام خودداری کرد، بلکه عملا به طرح توطئه علیه حضرت پرداخت و با خدعه و فریب و تطمیع، افرادی را برانگیخت تا نسبت‏به قتل امام علیه السلام اقدام نمایند و سرانجام این امام مظلوم در بیت‏خودش به دست همسرش «جعده‏» زهر خورانده شد و به جای این که نوشی برای مولی باشد نیشی شد که جگر امام مجتبی علیه السلام را پاره کرد.

امام علیه السلام با دسیسه معاویه مسموم گردید… و پس از چهل روز در روز بیست و هشتم ماه صفر سال پنجاهم هجری به

شهادت رسید و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.

دستت را بلند کرده‌ای؛ هزار سؤال در ذهنت به هم پیچیده است. گلویت بوی بهارهای در راه می‌دهد. شکوفه داده‌ای، شکفته ای، قد کشیده‌ای. بزرگ‌تر از خودت فکر می‌کنی. روزها را به سرانگشت پرسش‌گری‌هایت ورق می‌زنی و می‌کاوی، دانش، چراغ راه توست. انتهای جاده‌ای که در آن قدم می‌زنی، جز سر بلندی کشورت نیست؛ پس محکم‌تر گام بردار.

انگشت به هر پنجره‌ای بزنی، توان گشودنش را خواهی داشت. خورشید برای نور شدن تو را کمک می‌کند؛ اگر صفحات خاک گرفته ذهنت را ورق بزنی و روشن بیندیشی. پشت صندلی‌های جوانی نشسته‌ای و می‌آموزی آنچه را برای فردایی رها نیاز خواهی داشت.
سرزمینت با هر نفس‌های مشتاق تو جوانه خواهد داد؛ وقتی بهارانه، سبز نفس می‌کشی.

روز دانشجو بر همه دانشجویان دانش پزوه مبارک.

به گزارش ایران خبر ،سالن ورزشی استاد جباری دانشگاه صنعتی شریف صبح روز دوشنبه به مناسبت 16 آذر روز دانشجو میزبان حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی و هیأت همراهش بود.

در این مراسم فرهادی وزیر علوم، هاشمی وزیر بهداشت، نجفی وزیر آموزش و پرورش،‌ صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی، حسین فریدون دستیار ویژه رئیس جمهور، ‌محمد نهاوندیان رئیس دفتر رئیس جمهور، حسام‌الدین آشنا مشاور فرهنگی رئیس جمهور روحانی را همراهی می‌کردند.

همچنین میرزاده رئیس دانشگاه آزاد اسلامی، فتوحی رئیس دانشگاه صنعتی شریف، طیبی رئیس جهاد دانشگاهی، هاشمی استاندار تهران و رضا فرجی دانا وزیر پیشین علوم از دیگر حاضران در این مراسم بودند.

دانشجویان حاضر در مراسم در حین سخنرانی رئیس جمهور به دو دسته مخالف و موافق تقسیم شده بودند شعارهایی سرمی‌دادند.

در بخشی از مراسم که روحانی اظهار کرد:«نقد برخی از قوا و برخی نهادها کمی سخت است اما فعلاً از رئیس‌جمهور و دولت شروع کنید»، دانشجویان شعار «روحانی، روحانی حمایتت می‌کنیم» سر دادند و زمانی که رئیس جمهور گفت «مردم در سال 92 به مسأله هسته‌ای هم رأی دادند» شعار «دکتر ظریف زنده باد، روحانی پاینده باد» از سوی دانشجویان سر داده شد.

در بخشی از سخنرانی روحانی به ارائه آماری درباره تولید سلاح‌های راهبردی در دولت یازدهم پرداخت که عده‌ای از دانشجویان با شعار «دروغه، دروغه» این آمار را ساختگی دانستند ودر مقابل عده‌ای شعار «روحانی حمایتت می‌کنیم» سر دادند.

همچنین شعارهایی از سوی عده‌ای از حاضران در راستای حمایت از رئیس‌جمهور دوره اصلاحات سر داده شد که در مقابل نیز عده‌ای دیگر شعار “مرگ بر فتنه‌گر” سر دادند. این شعارها تا جایی ادامه داشت که دقایقی در سکوهای سالن تربیت‌بدنی و با فاصله چند متر پشت سر رئیس‌جمهور بین دو طیف از دانشجویان درگیری رخ داد که بلافاصله با حضور مسئولان انتظامی این مسئله حل و فصل شد.

شعارهای مکرر حاضران باعث شد روحانی بگوید که «ما در دانشگاه این‌جوری حرف نمی‌زدیم، ما تریبون دادیم حرف‌های‌تان را بزنید.» وی که دقایقی سرفه می‌کرد خطاب به شعاردهندگان به مزاح گفت که »شما شعار می‌دهید، اما صدای من گرفته» که این حرف رئیس‌جمهور خنده حاضران را به همراه داشت. عکس های

- صحبت‌های  نماینده تشکل‌های دانشجویی : ایراانمنش نماینده بسیج دانشجویی در جایگاه حاضر شد و از مدیریت فرمایشی جلسه روز دانشجو انتقاد کرد و گفت: به نمایندگی از دانشجویان ناراحتی خودمان را از حضور امنیتی جنابعالی در دانشگاه اعلام می‌کنیم. بسیاری از دانشجویان فکر می‌کردند درب‌های سالن به روی همه باز است٬ اما این دیدار فرمایشی و مدیریت شده بود. امیدواریم از این پس ۱۶ آذر روز دانشجو باشد.

نماینده بسیج دانشجویی با انتقاد از وضعیت اقتصادی کشور گفت: تدبیر اگر در جهت شکوفایی استعدادهای جوانان باشد امیدشان نیز به آینده روزافزون خواهد شد. اقتصادی که با یک لبخند شکوفا می‌شود با یک اخم هم ویران خواهد شد.

ایرانمنش تاکید کرد: وقتی مشاور رئیس‌جمهور که خود فارغ‌التحصیل این دانشگاه است٬ مزیت رقابتی تولید صنعتی را تنها در آبگوشت و قرمه‌سبزی می‌پندارد٬ آیا امیدی برای دانشجوی جوان و مشتاق یک کشور باقی خواهد ماند؟